Utspraak op Platt: /ʃɾøːy̯kəln/
Verb
Sülven: schrö·keln
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
langsaam un swoor gahn
düütsch:
schwerfällig gehen
mühsam gehen
Bispelen:
De Duunkopp keem ut’n Kroog un is suttje nahuus schrökelt.

Verbformen:

Infinitiv:
schrö­keln
PPP:
schrö­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schrö­kel
du schrö­kelst
he/se/dat schrö­kelt
wi schrö­kelt
ji schrö­kelt
se schrö­kelt
Vergangen Tiet:
ik schrö­kel
du schrö­kelst
he/se/dat schrö­kel
wi schrö­keln
ji schrö­keln
se schrö­keln
Perfekt:
ik bün schrö­kelt
du büst schrö­kelt
he/se/dat is schrö­kelt
wi sünd schrö­kelt
ji sünd schrö­kelt
se sünd schrö­kelt
Kunjunktiv:
ik schrö­kel
du schrö­kelst
he/se/dat schrö­kel
wi schrö­keln
ji schrö­keln
se schrö­keln
Imperativ:
schrö­kel!
schrö­kelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Schrökel
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.