Utspraak op Platt: /fəɾbɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: ver·bre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
en Straafdaad begahn, wat utfreten
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­bre­ken
PPP:
ver­bra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­breek
du ver­bri­ckst
he/se/dat ver­bri­ckt
wi ver­breekt
ji ver­breekt
se ver­breekt
Vergangen Tiet:
ik ver­bröök
du ver­bröökst
he/se/dat ver­bröök
wi ver­brö­ken
ji ver­brö­ken
se ver­brö­ken
Perfekt:
ik heff ver­bra­ken
du hest ver­bra­ken
he/se/dat hett ver­bra­ken
wi hebbt ver­bra­ken
ji hebbt ver­bra­ken
se hebbt ver­bra­ken
Kunjunktiv:
ik ver­bröök
du ver­bröökst
he/se/dat ver­bröök
wi ver­brö­ken
ji ver­brö­ken
se ver­brö­ken
Imperativ:
ver­breek!
ver­breekt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + breken
Identische Wöör ››› Verbreken ❔︎