Utspraak op Platt: /fəɾbiːstɐn/
Verb
Sülven: ver·bies·tern
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
Bispelen:
Ik heff mi ganz un goor verbiestert

Verbformen:

Infinitiv:
ver­bies­tern
PPP:
ver­bies­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­bies­ter
du ver­bies­terst
he/se/dat ver­bies­tert
wi ver­bies­tert
ji ver­bies­tert
se ver­bies­tert
Vergangen Tiet:
ik ver­bies­ter
du ver­bies­terst
he/se/dat ver­bies­ter
wi ver­bies­tern
ji ver­bies­tern
se ver­bies­tern
Perfekt:
ik heff ver­bies­tert
du hest ver­bies­tert
he/se/dat hett ver­bies­tert
wi hebbt ver­bies­tert
ji hebbt ver­bies­tert
se hebbt ver­bies­tert
Kunjunktiv:
ik ver­bies­ter
du ver­bies­terst
he/se/dat ver­bies­ter
wi ver­bies­tern
ji ver­bies­tern
se ver­bies­tern
Imperativ:
ver­bies­ter!
ver­bies­tert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + biestern