Utspraak op Platt: /dɾʏpəln/
Verb
Sülven: drüp·peln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Laat uns man gau nahuus gahn, dat fangt al an to drüppeln!

Verbformen:

Infinitiv:
drüp­peln
PPP:
drüp­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik drüp­pel
du drüp­pelst
he/se/dat drüp­pelt
wi drüp­pelt
ji drüp­pelt
se drüp­pelt
Vergangen Tiet:
ik drüp­pel
du drüp­pelst
he/se/dat drüp­pel
wi drüp­peln
ji drüp­peln
se drüp­peln
Perfekt:
ik bün drüp­pelt
du büst drüp­pelt
he/se/dat is drüp­pelt
wi sünd drüp­pelt
ji sünd drüp­pelt
se sünd drüp­pelt
Kunjunktiv:
ik drüp­pel
du drüp­pelst
he/se/dat drüp­pel
wi drüp­peln
ji drüp­peln
se drüp­peln
Imperativ:
drüp­pel!
drüp­pelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: drüppen