Utspraak op Platt: /klʊntɐn/
Verb
Sülven: klun·tern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
As ik morgens opstahn bün, weer ik noch ganz maddelig un bün ees in de Baadkamer kluntert.

Verbformen:

Infinitiv:
klun­tern
PPP:
klun­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klun­ter
du klun­terst
he/se/dat klun­tert
wi klun­tert
ji klun­tert
se klun­tert
Vergangen Tiet:
ik klun­ter
du klun­terst
he/se/dat klun­ter
wi klun­tern
ji klun­tern
se klun­tern
Perfekt:
ik bün klun­tert
du büst klun­tert
he/se/dat is klun­tert
wi sünd klun­tert
ji sünd klun­tert
se sünd klun­tert
Kunjunktiv:
ik klun­ter
du klun­terst
he/se/dat klun­ter
wi klun­tern
ji klun­tern
se klun­tern
Imperativ:
klun­ter!
klun­tert!