Utspraak op Platt: /fəɾvɪlɐn/
Verb
Sülven: ver·wil·lern
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­wil­lern
PPP:
ver­wil­lert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­wil­ler
du ver­wil­lerst
he/se/dat ver­wil­lert
wi ver­wil­lert
ji ver­wil­lert
se ver­wil­lert
Vergangen Tiet:
ik ver­wil­ler
du ver­wil­lerst
he/se/dat ver­wil­ler
wi ver­wil­lern
ji ver­wil­lern
se ver­wil­lern
Perfekt:
ik bün ver­wil­lert
du büst ver­wil­lert
he/se/dat is ver­wil­lert
wi sünd ver­wil­lert
ji sünd ver­wil­lert
se sünd ver­wil­lert
Kunjunktiv:
ik ver­wil­ler
du ver­wil­lerst
he/se/dat ver­wil­ler
wi ver­wil­lern
ji ver­wil­lern
se ver­wil­lern
Imperativ:
ver­wil­ler!
ver­wil­lert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + wild