Utspraak op Platt: /fəɾspɔːkn̩/
Verb
Sülven: ver·spa·ken
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Dat Tüüg is ganz verspaakt.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­spa­ken
PPP:
ver­spaakt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­spaak
du ver­spaakst
he/se/dat ver­spaakt
wi ver­spaakt
ji ver­spaakt
se ver­spaakt
Vergangen Tiet:
ik ver­spaak
du ver­spaakst
he/se/dat ver­spaak
wi ver­spa­ken
ji ver­spa­ken
se ver­spa­ken
Perfekt:
ik bün ver­spaakt
du büst ver­spaakt
he/se/dat is ver­spaakt
wi sünd ver­spaakt
ji sünd ver­spaakt
se sünd ver­spaakt
Kunjunktiv:
ik ver­spaak
du ver­spaakst
he/se/dat ver­spaak
wi ver­spa­ken
ji ver­spa­ken
se ver­spa­ken
Imperativ:
ver­spaak!
ver­spaakt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + spaken