Utspraak op Platt: /afpløːy̯ɡn̩/
Verb
Sülven: af·plö·gen
[1]
Opbowoortschatt
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­plö­gen
PPP:
af­plöögt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik plöög af
du plöögst af
he/se/dat plöögt af
wi plöögt af
ji plöögt af
se plöögt af
Vergangen Tiet:
ik plöög af
du plöögst af
he/se/dat plöög af
wi plö­gen af
ji plö­gen af
se plö­gen af
Perfekt:
ik heff af­plöögt
du hest af­plöögt
he/se/dat hett af­plöögt
wi hebbt af­plöögt
ji hebbt af­plöögt
se hebbt af­plöögt
Kunjunktiv:
ik plöög af
du plöögst af
he/se/dat plöög af
wi plö­gen af
ji plö­gen af
se plö­gen af
Imperativ:
plöög af!
plöögt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + plögen