Utspraak op Platt: /ɔpʃɾuːm̩/
Verb
Sülven: op·schru·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
op­schru­ven
PPP:
op­schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuv op
du schruuvst op
he/se/dat schruuvt op
wi schruuvt op
ji schruuvt op
se schruuvt op
Vergangen Tiet:
ik schruuv op
du schruuvst op
he/se/dat schruuv op
wi schru­ven op
ji schru­ven op
se schru­ven op
Perfekt:
ik heff op­schruuvt
du hest op­schruuvt
he/se/dat hett op­schruuvt
wi hebbt op­schruuvt
ji hebbt op­schruuvt
se hebbt op­schruuvt
Kunjunktiv:
ik schruuv op
du schruuvst op
he/se/dat schruuv op
wi schru­ven op
ji schru­ven op
se schru­ven op
Imperativ:
schruuv op!
schruuvt op!
Infinitiv:
op­schru­ven
PPP:
op­schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schruuv op
du schruuvst op
he/se/dat schruuvt op
wi schruuvt op
ji schruuvt op
se schruuvt op
Vergangen Tiet:
ik schrööv op
du schröövst op
he/se/dat schrööv op
wi schrö­ven op
ji schrö­ven op
se schrö­ven op
Perfekt:
ik heff op­schra­ven
du hest op­schra­ven
he/se/dat hett op­schra­ven
wi hebbt op­schra­ven
ji hebbt op­schra­ven
se hebbt op­schra­ven
Kunjunktiv:
ik schrööv op
du schröövst op
he/se/dat schrööv op
wi schrö­ven op
ji schrö­ven op
se schrö­ven op
Imperativ:
schruuv op!
schruuvt op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + schruven