Utspraak op Platt: /blʊkɐn/
Verb
Sülven: blu·ckern
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
fluckern
düütsch:
flackern
Bispelen:
Dat Füür bluckert hell.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
kluckern
düütsch:
gluckern

Verbformen:

Infinitiv:
blu­ckern
PPP:
blu­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik blu­cker
du blu­ckerst
he/se/dat blu­ckert
wi blu­ckert
ji blu­ckert
se blu­ckert
Vergangen Tiet:
ik blu­cker
du blu­ckerst
he/se/dat blu­cker
wi blu­ckern
ji blu­ckern
se blu­ckern
Perfekt:
ik heff blu­ckert
du hest blu­ckert
he/se/dat hett blu­ckert
wi hebbt blu­ckert
ji hebbt blu­ckert
se hebbt blu­ckert
Kunjunktiv:
ik blu­cker
du blu­ckerst
he/se/dat blu­cker
wi blu­ckern
ji blu­ckern
se blu­ckern
Imperativ:
blu­cker!
blu­ckert!

Etymologie:

Woort afleidt von: blucken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.