werkwoord
Afbreking: wut·teln
[1]
geavanceerde woordenschat
Nedersaksisch:
Nederlands:
Engels:
Duits:

Werkwoordvormen:

infinitief:
wut­teln
voltooid deelwoord:
wut­telt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik wut­tel
du wut­telst
he/se/dat wut­telt
wi wut­telt
ji wut­telt
se wut­telt
verleden:
ik wut­tel
du wut­telst
he/se/dat wut­tel
wi wut­teln
ji wut­teln
se wut­teln
voltooid:
ik heff wut­telt
du hest wut­telt
he/se/dat hett wut­telt
wi hebbt wut­telt
ji hebbt wut­telt
se hebbt wut­telt
conjunctief:
ik wut­tel
du wut­telst
he/se/dat wut­tel
wi wut­teln
ji wut­teln
se wut­teln
imperatief:
wut­tel!
wut­telt!

Etymologie:

Woord afgeleid van: Wuttel