Uitspraak in het Plat: /afʃɾuːm̩/
werkwoord
Afbreking: af·schru·ven
[1]
geavanceerde woordenschat
Nedersaksisch:
Nederlands:
Engels:
Duits:

Werkwoordvormen:

infinitief:
af­schru­ven
voltooid deelwoord:
af­schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik schruuv af
du schruuvst af
he/se/dat schruuvt af
wi schruuvt af
ji schruuvt af
se schruuvt af
verleden:
ik schruuv af
du schruuvst af
he/se/dat schruuv af
wi schru­ven af
ji schru­ven af
se schru­ven af
voltooid:
ik heff af­schruuvt
du hest af­schruuvt
he/se/dat hett af­schruuvt
wi hebbt af­schruuvt
ji hebbt af­schruuvt
se hebbt af­schruuvt
conjunctief:
ik schruuv af
du schruuvst af
he/se/dat schruuv af
wi schru­ven af
ji schru­ven af
se schru­ven af
imperatief:
schruuv af!
schruuvt af!
infinitief:
af­schru­ven
voltooid deelwoord:
af­schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik schruuv af
du schruuvst af
he/se/dat schruuvt af
wi schruuvt af
ji schruuvt af
se schruuvt af
verleden:
ik schrööv af
du schröövst af
he/se/dat schrööv af
wi schrö­ven af
ji schrö­ven af
se schrö­ven af
voltooid:
ik heff af­schra­ven
du hest af­schra­ven
he/se/dat hett af­schra­ven
wi hebbt af­schra­ven
ji hebbt af­schra­ven
se hebbt af­schra­ven
conjunctief:
ik schrööv af
du schröövst af
he/se/dat schrööv af
wi schrö­ven af
ji schrö­ven af
se schrö­ven af
imperatief:
schruuv af!
schruuvt af!

Etymologie:

Samengesteld woord gevormd door: af + schruven