Aussprache op Platt: /anbɾuːkn̩/
Verb
Silbentrennung: an·bru·ken
[1]
Randwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:
Beispiele:

Verbformen:

Infinitiv:
an­bru­ken
Partizip Perfekt:
an­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik bruuk an
du bruukst an
he/se/dat bruukt an
wi bruukt an
ji bruukt an
se bruukt an
Imperfekt:
ik bruuk an
du bruukst an
he/se/dat bruuk an
wi bru­ken an
ji bru­ken an
se bru­ken an
Perfekt:
ik heff an­bruukt
du hest an­bruukt
he/se/dat hett an­bruukt
wi hebbt an­bruukt
ji hebbt an­bruukt
se hebbt an­bruukt
Konjunktiv:
ik bruuk an
du bruukst an
he/se/dat bruuk an
wi bru­ken an
ji bru­ken an
se bru­ken an
Imperativ:
bruuk an!
bruukt an!
Infinitiv:
an­bru­ken
Partizip Perfekt:
an­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik bruuk an
du brookst an
he/se/dat brookt an
wi bruukt an
ji bruukt an
se bruukt an
Imperfekt:
ik bruuk an
du bruukst an
he/se/dat bruuk an
wi bru­ken an
ji bru­ken an
se bru­ken an
Perfekt:
ik heff an­bruukt
du hest an­bruukt
he/se/dat hett an­bruukt
wi hebbt an­bruukt
ji hebbt an­bruukt
se hebbt an­bruukt
Konjunktiv:
ik bruuk an
du bruukst an
he/se/dat bruuk an
wi bru­ken an
ji bru­ken an
se bru­ken an
Imperativ:
bruuk an!
bruukt an!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: an + bruken