Aussprache op Platt: /anʃɾuːm̩/
Verb
Silbentrennung: an·schru·ven
[1]
Aufbauwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:
niederländisch:
englisch:
Beispiele:

Verbformen:

Infinitiv:
an­schru­ven
Partizip Perfekt:
an­schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuvt an
wi schruuvt an
ji schruuvt an
se schruuvt an
Imperfekt:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuv an
wi schru­ven an
ji schru­ven an
se schru­ven an
Perfekt:
ik heff an­schruuvt
du hest an­schruuvt
he/se/dat hett an­schruuvt
wi hebbt an­schruuvt
ji hebbt an­schruuvt
se hebbt an­schruuvt
Konjunktiv:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuv an
wi schru­ven an
ji schru­ven an
se schru­ven an
Imperativ:
schruuv an!
schruuvt an!
Infinitiv:
an­schru­ven
Partizip Perfekt:
an­schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuvt an
wi schruuvt an
ji schruuvt an
se schruuvt an
Imperfekt:
ik schrööv an
du schröövst an
he/se/dat schrööv an
wi schrö­ven an
ji schrö­ven an
se schrö­ven an
Perfekt:
ik heff an­schra­ven
du hest an­schra­ven
he/se/dat hett an­schra­ven
wi hebbt an­schra­ven
ji hebbt an­schra­ven
se hebbt an­schra­ven
Konjunktiv:
ik schrööv an
du schröövst an
he/se/dat schrööv an
wi schrö­ven an
ji schrö­ven an
se schrö­ven an
Imperativ:
schruuv an!
schruuvt an!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: an + schruven