Uitspraak in het Plat: /anʃɾuːm̩/
werkwoord
Afbreking: an·schru·ven
[1]
geavanceerde woordenschat
Nedersaksisch:
Nederlands:
Engels:
Duits:
Voorbeelden:

Werkwoordvormen:

infinitief:
an­schru­ven
voltooid deelwoord:
an­schruuvt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuvt an
wi schruuvt an
ji schruuvt an
se schruuvt an
verleden:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuv an
wi schru­ven an
ji schru­ven an
se schru­ven an
voltooid:
ik heff an­schruuvt
du hest an­schruuvt
he/se/dat hett an­schruuvt
wi hebbt an­schruuvt
ji hebbt an­schruuvt
se hebbt an­schruuvt
conjunctief:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuv an
wi schru­ven an
ji schru­ven an
se schru­ven an
imperatief:
schruuv an!
schruuvt an!
infinitief:
an­schru­ven
voltooid deelwoord:
an­schra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik schruuv an
du schruuvst an
he/se/dat schruuvt an
wi schruuvt an
ji schruuvt an
se schruuvt an
verleden:
ik schrööv an
du schröövst an
he/se/dat schrööv an
wi schrö­ven an
ji schrö­ven an
se schrö­ven an
voltooid:
ik heff an­schra­ven
du hest an­schra­ven
he/se/dat hett an­schra­ven
wi hebbt an­schra­ven
ji hebbt an­schra­ven
se hebbt an­schra­ven
conjunctief:
ik schrööv an
du schröövst an
he/se/dat schrööv an
wi schrö­ven an
ji schrö­ven an
se schrö­ven an
imperatief:
schruuv an!
schruuvt an!

Etymologie:

Samengesteld woord gevormd door: an + schruven