Utspraak op Platt: /ankɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: an·krie·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kann dat Feernsehn nich ankriegen.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
don
Bispelen:
Ik kann de Steveln nich ankriegen, de sünd to eng.
Krieg de Jack an, wi wöölt loos.
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Kannst du mi de Klock an’e Wand ankriegen?
[4]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Krieg Füür an!

Verbformen:

Infinitiv:
an­krie­gen
PPP:
an­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg an
du krigg­st an
he/se/dat krigg­t an
wi kriegt an
ji kriegt an
se kriegt an
Vergangen Tiet:
ik kreeg an
du kreegst an
he/se/dat kreeg an
wi kre­gen an
ji kre­gen an
se kre­gen an
Perfekt:
ik heff an­kre­gen
du hest an­kre­gen
he/se/dat hett an­kre­gen
wi hebbt an­kre­gen
ji hebbt an­kre­gen
se hebbt an­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg an
du kreegst an
he/se/dat kreeg an
wi kre­gen an
ji kre­gen an
se kre­gen an
Imperativ:
krieg an!
kriegt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + kriegen