Utspraak op Platt: /knʊksn̩/
Verb
Sülven: knu·cksen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
den Luut knucks maken
to’n Bispeel bi dat Knappen von de Lenken
düütsch:
knacken
knacksen
Bispelen:
As he em den Arm ümdreiht hett, hett dat düchtig knuckst.

Verbformen:

Infinitiv:
knu­cksen
PPP:
knu­ckst
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik knu­cks
du knu­ckst
he/se/dat knu­ckst
wi knu­ckst
ji knu­ckst
se knu­ckst
Vergangen Tiet:
ik knu­cks
du knu­ckst
he/se/dat knu­cks
wi knu­cksen
ji knu­cksen
se knu­cksen
Perfekt:
ik heff knu­ckst
du hest knu­ckst
he/se/dat hett knu­ckst
wi hebbt knu­ckst
ji hebbt knu­ckst
se hebbt knu­ckst
Kunjunktiv:
ik knu­cks
du knu­ckst
he/se/dat knu­cks
wi knu­cksen
ji knu­cksen
se knu­cksen
Imperativ:
knu­cks!
knu­ckst!

Etymologie:

Woort afleidt von: knucks
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.