Utspraak op Platt: /ɾuːtfɪn̩/
Verb
Sülven: rut·fin·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff rutfunnen, dat du mi anlagen hest!

Verbformen:

Infinitiv:
rut­fin­nen
PPP:
rut­fun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik finn rut
du finn­st rut
he/se/dat finn­t rut
wi finn­t rut
ji finn­t rut
se finn­t rut
Vergangen Tiet:
ik fünn rut
du fünn­st rut
he/se/dat fünn rut
wi fün­nen rut
ji fün­nen rut
se fün­nen rut
Perfekt:
ik heff rut­fun­nen
du hest rut­fun­nen
he/se/dat hett rut­fun­nen
wi hebbt rut­fun­nen
ji hebbt rut­fun­nen
se hebbt rut­fun­nen
Kunjunktiv:
ik fünn rut
du fünn­st rut
he/se/dat fünn rut
wi fün­nen rut
ji fün­nen rut
se fün­nen rut
Imperativ:
finn rut!
finn­t rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + finnen