Utspraak op Platt: /vɛçkiːkn̩/
Verb
Sülven: weg·kie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Kiek man nich weg, wenn een Hülp bruukt!

Verbformen:

Infinitiv:
weg­kie­ken
PPP:
weg­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek weg
du ki­ckst weg
he/se/dat ki­ckt weg
wi kiekt weg
ji kiekt weg
se kiekt weg
Vergangen Tiet:
ik keek weg
du keekst weg
he/se/dat keek weg
wi ke­ken weg
ji ke­ken weg
se ke­ken weg
Perfekt:
ik heff weg­ke­ken
du hest weg­ke­ken
he/se/dat hett weg­ke­ken
wi hebbt weg­ke­ken
ji hebbt weg­ke­ken
se hebbt weg­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek weg
du keekst weg
he/se/dat keek weg
wi ke­ken weg
ji ke­ken weg
se ke­ken weg
Imperativ:
kiek weg!
kiekt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + kieken