Utspraak op Platt: /føː͡ɐbiːɡɔːn/
Verb
Sülven: vör·bi·gahn
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Kummt hier nich lieks Harm sien Huus? — Nee, dor sünd wi al an vörbigahn.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff so’n Wehdaag. — Dat geiht wedder vörbi.

Verbformen:

Infinitiv:
vör­bi­gahn
PPP:
vör­bi­gahn
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gah vörbi
du geihst vörbi
he/se/dat geiht vörbi
wi gaht vörbi
ji gaht vörbi
se gaht vörbi
Vergangen Tiet:
ik güng vörbi
du güngst vörbi
he/se/dat güng vörbi
wi güng­en vörbi
ji güng­en vörbi
se güng­en vörbi
Perfekt:
ik bün vör­bi­gahn
du büst vör­bi­gahn
he/se/dat is vör­bi­gahn
wi sünd vör­bi­gahn
ji sünd vör­bi­gahn
se sünd vör­bi­gahn
Kunjunktiv:
ik güng vörbi
du güngst vörbi
he/se/dat güng vörbi
wi güng­en vörbi
ji güng­en vörbi
se güng­en vörbi
Imperativ:
gah vörbi!
gaht vörbi!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vörbi + gahn