Utspraak op Platt: /affɾɛɪ̯tn̩/
Verb
Sülven: af·fre·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Hasen hebbt mi den ganzen Kohl affreten.

Verbformen:

Infinitiv:
af­fre­ten
PPP:
af­fre­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik freet af
du fritt­st af
he/se/dat fritt af
wi freet af
ji freet af
se freet af
Vergangen Tiet:
ik freet af
du freetst af
he/se/dat freet af
wi fre­ten af
ji fre­ten af
se fre­ten af
Perfekt:
ik heff af­fre­ten
du hest af­fre­ten
he/se/dat hett af­fre­ten
wi hebbt af­fre­ten
ji hebbt af­fre­ten
se hebbt af­fre­ten
Kunjunktiv:
ik freet af
du freetst af
he/se/dat freet af
wi fre­ten af
ji fre­ten af
se fre­ten af
Imperativ:
freet af!
freet af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + freten