Utspraak op Platt: /nɔːbɾuːkn̩/
Verb
Sülven: na·bru·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
na­bru­ken
PPP:
na­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk na
du bruukst na
he/se/dat bruukt na
wi bruukt na
ji bruukt na
se bruukt na
Vergangen Tiet:
ik bruuk na
du bruukst na
he/se/dat bruuk na
wi bru­ken na
ji bru­ken na
se bru­ken na
Perfekt:
ik heff na­bruukt
du hest na­bruukt
he/se/dat hett na­bruukt
wi hebbt na­bruukt
ji hebbt na­bruukt
se hebbt na­bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk na
du bruukst na
he/se/dat bruuk na
wi bru­ken na
ji bru­ken na
se bru­ken na
Imperativ:
bruuk na!
bruukt na!
Infinitiv:
na­bru­ken
PPP:
na­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk na
du brookst na
he/se/dat brookt na
wi bruukt na
ji bruukt na
se bruukt na
Vergangen Tiet:
ik bruuk na
du bruukst na
he/se/dat bruuk na
wi bru­ken na
ji bru­ken na
se bru­ken na
Perfekt:
ik heff na­bruukt
du hest na­bruukt
he/se/dat hett na­bruukt
wi hebbt na­bruukt
ji hebbt na­bruukt
se hebbt na­bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk na
du bruukst na
he/se/dat bruuk na
wi bru­ken na
ji bru­ken na
se bru­ken na
Imperativ:
bruuk na!
bruukt na!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: na + bruken