düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Verbformen:
Infinitiv:
opfangen
PPP:
opfungen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fang op
du fangst op
he/se/dat fangt op
wi fangt op
ji fangt op
se fangt op
Vergangen Tiet:
ik füng op
du füngst op
he/se/dat füng op
wi füngen op
ji füngen op
se füngen op
Perfekt:
ik heff opfungen
du hest opfungen
he/se/dat hett opfungen
wi hebbt opfungen
ji hebbt opfungen
se hebbt opfungen
Kunjunktiv:
ik füng op
du füngst op
he/se/dat füng op
wi füngen op
ji füngen op
se füngen op
Imperativ:
fang op!
fangt op!
Infinitiv:
opfangen
PPP:
opfangen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fang op
du fangst op
he/se/dat fangt op
wi fangt op
ji fangt op
se fangt op
Vergangen Tiet:
ik fung op
du fungst op
he/se/dat fung op
wi fungen op
ji fungen op
se fungen op
Perfekt:
ik heff opfangen
du hest opfangen
he/se/dat hett opfangen
wi hebbt opfangen
ji hebbt opfangen
se hebbt opfangen
Kunjunktiv:
ik fung op
du fungst op
he/se/dat fung op
wi fungen op
ji fungen op
se fungen op
Imperativ:
fang op!
fangt op!
Infinitiv:
opfangen
PPP:
opfangen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fang op
du fangst op
he/se/dat fangt op
wi fangt op
ji fangt op
se fangt op
Vergangen Tiet:
ik füng op
du füngst op
he/se/dat füng op
wi füngen op
ji füngen op
se füngen op
Perfekt:
ik heff opfangen
du hest opfangen
he/se/dat hett opfangen
wi hebbt opfangen
ji hebbt opfangen
se hebbt opfangen
Kunjunktiv:
ik füng op
du füngst op
he/se/dat füng op
wi füngen op
ji füngen op
se füngen op
Imperativ:
fang op!
fangt op!