Substantiv
Sülven: An·bitt
Kummt nich in’n Plural vör n dat An­bitt
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik harr en Anbitt, aver as ik de Angel rutharr, do weer dor nix mehr an.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + Bitt