Utspraak op Platt: /bəklakɐn/
Verb
Sülven: be·kla·ckern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff mi beklackert.

Verbformen:

Infinitiv:
be­kla­ckern
PPP:
be­kla­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik be­kla­cker
du be­kla­ckerst
he/se/dat be­kla­ckert
wi be­kla­ckert
ji be­kla­ckert
se be­kla­ckert
Vergangen Tiet:
ik be­kla­cker
du be­kla­ckerst
he/se/dat be­kla­cker
wi be­kla­ckern
ji be­kla­ckern
se be­kla­ckern
Perfekt:
ik heff be­kla­ckert
du hest be­kla­ckert
he/se/dat hett be­kla­ckert
wi hebbt be­kla­ckert
ji hebbt be­kla­ckert
se hebbt be­kla­ckert
Kunjunktiv:
ik be­kla­cker
du be­kla­ckerst
he/se/dat be­kla­cker
wi be­kla­ckern
ji be­kla­ckern
se be­kla­ckern
Imperativ:
be­kla­cker!
be­kla­ckert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: be- + klackern