Utspraak op Platt: /bəklʊkn̩/
Verb
Sülven: be·klu·cken
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik överdreven dull üm een kümmern
düütsch:
übertrieben umsorgen
Bispelen:
Se bekluckt ehr Kinner jümmer so.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
op de Kükens klucken
von de Hehn

Verbformen:

Infinitiv:
be­klu­cken
PPP:
be­klu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik be­kluck
du be­klu­ckst
he/se/dat be­klu­ckt
wi be­klu­ckt
ji be­klu­ckt
se be­klu­ckt
Vergangen Tiet:
ik be­kluck
du be­klu­ckst
he/se/dat be­kluck
wi be­klu­cken
ji be­klu­cken
se be­klu­cken
Perfekt:
ik heff be­klu­ckt
du hest be­klu­ckt
he/se/dat hett be­klu­ckt
wi hebbt be­klu­ckt
ji hebbt be­klu­ckt
se hebbt be­klu­ckt
Kunjunktiv:
ik be­kluck
du be­klu­ckst
he/se/dat be­kluck
wi be­klu­cken
ji be­klu­cken
se be­klu­cken
Imperativ:
be­kluck!
be­klu­ckt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: be- + klucken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.