Utspraak op Platt: /dɔːlflɛɪ̯ɡn̩/
Verb
Sülven: dal·fle·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Duuv keem von’t Dack dalflagen.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik bün strumpelt un dor is mi mien Ies bi dalflagen.

Verbformen:

Infinitiv:
dal­fle­gen
PPP:
dal­fla­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fleeg dal
du flügg­st dal
he/se/dat flügg­t dal
wi fleegt dal
ji fleegt dal
se fleegt dal
Vergangen Tiet:
ik flöög dal
du flöögst dal
he/se/dat flöög dal
wi flö­gen dal
ji flö­gen dal
se flö­gen dal
Perfekt:
ik bün dal­fla­gen
du büst dal­fla­gen
he/se/dat is dal­fla­gen
wi sünd dal­fla­gen
ji sünd dal­fla­gen
se sünd dal­fla­gen
Kunjunktiv:
ik flöög dal
du flöögst dal
he/se/dat flöög dal
wi flö­gen dal
ji flö­gen dal
se flö­gen dal
Imperativ:
fleeg dal!
fleegt dal!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dal + flegen