Verb
Sülven: ram·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Uns Au rammt.
[2]
Opbowoortschatt
düütsch:
engelsch:
ram

Verbformen:

Infinitiv:
ram­men
PPP:
ramm­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ramm
du ramm­st
he/se/dat ramm­t
wi ramm­t
ji ramm­t
se ramm­t
Vergangen Tiet:
ik ramm
du ramm­st
he/se/dat ramm
wi ram­men
ji ram­men
se ram­men
Perfekt:
ik heff ramm­t
du hest ramm­t
he/se/dat hett ramm­t
wi hebbt ramm­t
ji hebbt ramm­t
se hebbt ramm­t
Kunjunktiv:
ik ramm
du ramm­st
he/se/dat ramm
wi ram­men
ji ram­men
se ram­men
Imperativ:
ramm!
ramm­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: Ramm