Utspraak op Platt: /anɡnʊ͡ɐn/
Verb
Sülven: an·gnurrn
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Hund hett mi angnurrt.

Verbformen:

Infinitiv:
an­gnurr­n
PPP:
an­gnurr­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gnurr an
du gnurr­st an
he/se/dat gnurr­t an
wi gnurr­t an
ji gnurr­t an
se gnurr­t an
Vergangen Tiet:
ik gnurr an
du gnurr­st an
he/se/dat gnurr an
wi gnur­ren an
ji gnur­ren an
se gnur­ren an
Perfekt:
ik heff an­gnurr­t
du hest an­gnurr­t
he/se/dat hett an­gnurr­t
wi hebbt an­gnurr­t
ji hebbt an­gnurr­t
se hebbt an­gnurr­t
Kunjunktiv:
ik gnurr an
du gnurr­st an
he/se/dat gnurr an
wi gnur­ren an
ji gnur­ren an
se gnur­ren an
Imperativ:
gnurr an!
gnurr­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + gnurrn