Utspraak op Platt: /ɾuːdəl/
Substantiv
Sülven: Ru·del
Plural: Ru­dels n dat Ru­del
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
Wülv, Löwen etc.
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Etymologie:

Övernahmen ut:
düütsch: Rudel, ‚Rudel‘

Belegstellen:

1896 (Karl Theodor Gaedertz, Aus Fritz Reuters jungen und alten Tagen; [Bd. 1]):
Un de allerschlichtsten Witzen würden up uns los dunn laten
As en Rudel magre Hunnen, de up nicks dressirt as faten