zelfstandig naamwoord
Afbreking: Ru·del
Pluralis: Ru­dels n dat Ru­del
[1]
perifere woordenschat
Nedersaksisch:
Wülv, Löwen etc.
Nederlands:
Engels:
Duits:

Etymologie:

Overgenamen uit:
Duits: Rudel, ‚Rudel‘

Vindplaatsen:

1896 (Karl Theodor Gaedertz, Aus Fritz Reuters jungen und alten Tagen; [Bd. 1]):
Un de allerschlichtsten Witzen würden up uns los dunn laten
As en Rudel magre Hunnen, de up nicks dressirt as faten