Utspraak op Platt: /føː͡ɐstɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: vör·ste·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Hest du den Sticken von de Döör vörsteken?

Verbformen:

Infinitiv:
vör­ste­ken
PPP:
vör­ste­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik steek vör
du sti­ckst vör
he/se/dat sti­ckt vör
wi steekt vör
ji steekt vör
se steekt vör
Vergangen Tiet:
ik stöök vör
du stöökst vör
he/se/dat stöök vör
wi stö­ken vör
ji stö­ken vör
se stö­ken vör
Perfekt:
ik heff vör­ste­ken
du hest vör­ste­ken
he/se/dat hett vör­ste­ken
wi hebbt vör­ste­ken
ji hebbt vör­ste­ken
se hebbt vör­ste­ken
Kunjunktiv:
ik stöök vör
du stöökst vör
he/se/dat stöök vör
wi stö­ken vör
ji stö­ken vör
se stö­ken vör
Imperativ:
steek vör!
steekt vör!
Infinitiv:
vör­ste­ken
PPP:
vör­sta­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik steek vör
du sti­ckst vör
he/se/dat sti­ckt vör
wi steekt vör
ji steekt vör
se steekt vör
Vergangen Tiet:
ik stöök vör
du stöökst vör
he/se/dat stöök vör
wi stö­ken vör
ji stö­ken vör
se stö­ken vör
Perfekt:
ik heff vör­sta­ken
du hest vör­sta­ken
he/se/dat hett vör­sta­ken
wi hebbt vör­sta­ken
ji hebbt vör­sta­ken
se hebbt vör­sta­ken
Kunjunktiv:
ik stöök vör
du stöökst vör
he/se/dat stöök vör
wi stö­ken vör
ji stö­ken vör
se stö­ken vör
Imperativ:
steek vör!
steekt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + steken