Utspraak op Platt: /afbɾʊm̩/
Verb
Sülven: af·brum·men
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He müss twee Johr afbrummen.

Verbformen:

Infinitiv:
af­brum­men
PPP:
af­brumm­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik brumm af
du brumm­st af
he/se/dat brumm­t af
wi brumm­t af
ji brumm­t af
se brumm­t af
Vergangen Tiet:
ik brumm af
du brumm­st af
he/se/dat brumm af
wi brum­men af
ji brum­men af
se brum­men af
Perfekt:
ik heff af­brumm­t
du hest af­brumm­t
he/se/dat hett af­brumm­t
wi hebbt af­brumm­t
ji hebbt af­brumm­t
se hebbt af­brumm­t
Kunjunktiv:
ik brumm af
du brumm­st af
he/se/dat brumm af
wi brum­men af
ji brum­men af
se brum­men af
Imperativ:
brumm af!
brumm­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + brummen