Utspraak op Platt: /aflɪɡn̩/
Verb
Sülven: af·lig·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Uns Huus liggt en beten af von en Straat.

Verbformen:

Infinitiv:
af­lig­gen
PPP:
af­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ligg af
du ligg­st af
he/se/dat ligg­t af
wi ligg­t af
ji ligg­t af
se ligg­t af
Vergangen Tiet:
ik leeg af
du leegst af
he/se/dat leeg af
wi le­gen af
ji le­gen af
se le­gen af
Perfekt:
ik heff af­le­gen
du hest af­le­gen
he/se/dat hett af­le­gen
wi hebbt af­le­gen
ji hebbt af­le­gen
se hebbt af­le­gen
Kunjunktiv:
ik leeg af
du leegst af
he/se/dat leeg af
wi le­gen af
ji le­gen af
se le­gen af
Imperativ:
ligg af!
ligg­t af!
Infinitiv:
af­lig­gen
PPP:
af­le­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ligg af
du ligg­st af
he/se/dat ligg­t af
wi ligg­t af
ji ligg­t af
se ligg­t af
Vergangen Tiet:
ik lagg af
du lagg­st af
he/se/dat lagg af
wi lag­gen af
ji lag­gen af
se lag­gen af
Perfekt:
ik heff af­le­gen
du hest af­le­gen
he/se/dat hett af­le­gen
wi hebbt af­le­gen
ji hebbt af­le­gen
se hebbt af­le­gen
Kunjunktiv:
ik lagg af
du lagg­st af
he/se/dat lagg af
wi lag­gen af
ji lag­gen af
se lag­gen af
Imperativ:
ligg af!
ligg­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + liggen