Utspraak op Platt: /føː͡ɐlɛɡn̩/
Verb
Sülven: vör·leg·gen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en annere Person henleggen, dat se sik dat ankieken un en Oordeel maken kann
düütsch:
vorlegen
engelsch:
present

Verbformen:

Infinitiv:
vör­leg­gen
PPP:
vör­legg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik legg vör
du legg­st vör
he/se/dat legg­t vör
wi legg­t vör
ji legg­t vör
se legg­t vör
Vergangen Tiet:
ik leed vör
du leedst vör
he/se/dat leed vör
wi le­den vör
ji le­den vör
se le­den vör
Perfekt:
ik heff vör­legg­t
du hest vör­legg­t
he/se/dat hett vör­legg­t
wi hebbt vör­legg­t
ji hebbt vör­legg­t
se hebbt vör­legg­t
Kunjunktiv:
ik leed vör
du leedst vör
he/se/dat leed vör
wi le­den vör
ji le­den vör
se le­den vör
Imperativ:
legg vör!
legg­t vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + leggen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.