Utspraak op Platt: /anlɔːm̩/
Verb
Sülven: an·la·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett ehr dat anlaavt.
[2]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
an­la­ven
PPP:
an­laavt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik laav an
du laavst an
he/se/dat laavt an
wi laavt an
ji laavt an
se laavt an
Vergangen Tiet:
ik laav an
du laavst an
he/se/dat laav an
wi la­ven an
ji la­ven an
se la­ven an
Perfekt:
ik heff an­laavt
du hest an­laavt
he/se/dat hett an­laavt
wi hebbt an­laavt
ji hebbt an­laavt
se hebbt an­laavt
Kunjunktiv:
ik laav an
du laavst an
he/se/dat laav an
wi la­ven an
ji la­ven an
se la­ven an
Imperativ:
laav an!
laavt an!
Infinitiv:
an­la­ven
PPP:
an­laavt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik laav an
du laavst an
he/se/dat laavt an
wi laavt an
ji laavt an
se laavt an
Vergangen Tiet:
ik laav an
du laavst an
he/se/dat laav an
wi la­ven an
ji la­ven an
se la­ven an
Perfekt:
ik heff an­laavt
du hest an­laavt
he/se/dat hett an­laavt
wi hebbt an­laavt
ji hebbt an­laavt
se hebbt an­laavt
Kunjunktiv:
ik laav an
du laavst an
he/se/dat laav an
wi la­ven an
ji la­ven an
se la­ven an
Imperativ:
laav an!
laavt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + laven