Utspraak op Platt: /ʏmfɔːtn̩/
Verb
Sülven: üm·fa·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik kunn den Boom man kuum ümfaten, so dick weer he.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
drücken, knuddeln
düütsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­fa­ten
PPP:
üm­faat
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik üm­faat
du üm­faatst
he/se/dat üm­faat
wi üm­faat
ji üm­faat
se üm­faat
Vergangen Tiet:
ik üm­fööt
du üm­föötst
he/se/dat üm­fööt
wi üm­fö­ten
ji üm­fö­ten
se üm­fö­ten
Perfekt:
ik heff üm­faat
du hest üm­faat
he/se/dat hett üm­faat
wi hebbt üm­faat
ji hebbt üm­faat
se hebbt üm­faat
Kunjunktiv:
ik üm­fööt
du üm­föötst
he/se/dat üm­fööt
wi üm­fö­ten
ji üm­fö­ten
se üm­fö­ten
Imperativ:
üm­faat!
üm­faat!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + faten