Utspraak op Platt: /anspɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: an·spre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­spre­ken
PPP:
an­spra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spreek an
du spri­ckst an
he/se/dat spri­ckt an
wi spreekt an
ji spreekt an
se spreekt an
Vergangen Tiet:
ik spröök an
du spröökst an
he/se/dat spröök an
wi sprö­ken an
ji sprö­ken an
se sprö­ken an
Perfekt:
ik heff an­spra­ken
du hest an­spra­ken
he/se/dat hett an­spra­ken
wi hebbt an­spra­ken
ji hebbt an­spra­ken
se hebbt an­spra­ken
Kunjunktiv:
ik spröök an
du spröökst an
he/se/dat spröök an
wi sprö­ken an
ji sprö­ken an
se sprö­ken an
Imperativ:
spreek an!
spreekt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + spreken