Utspraak op Platt: /ansnakn̩/
Verb
Sülven: an·sna·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Wenn di de Jung gefallt, denn snack em doch an!
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
an­sna­cken
PPP:
an­sna­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik snack an
du sna­ckst an
he/se/dat sna­ckt an
wi sna­ckt an
ji sna­ckt an
se sna­ckt an
Vergangen Tiet:
ik snack an
du sna­ckst an
he/se/dat snack an
wi sna­cken an
ji sna­cken an
se sna­cken an
Perfekt:
ik heff an­sna­ckt
du hest an­sna­ckt
he/se/dat hett an­sna­ckt
wi hebbt an­sna­ckt
ji hebbt an­sna­ckt
se hebbt an­sna­ckt
Kunjunktiv:
ik snack an
du sna­ckst an
he/se/dat snack an
wi sna­cken an
ji sna­cken an
se sna­cken an
Imperativ:
snack an!
sna­ckt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + snacken