Utspraak op Platt: /uːtɛɪ̯nɛɪ̯nkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: ut·en·een·krie·gen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De beiden Magneten weren so stark, dat ik jüm nich mehr uteneenkriegen kunn.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­en­een­krie­gen
PPP:
ut­en­een­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg uteneen
du krigg­st uteneen
he/se/dat krigg­t uteneen
wi kriegt uteneen
ji kriegt uteneen
se kriegt uteneen
Vergangen Tiet:
ik kreeg uteneen
du kreegst uteneen
he/se/dat kreeg uteneen
wi kre­gen uteneen
ji kre­gen uteneen
se kre­gen uteneen
Perfekt:
ik heff ut­en­een­kre­gen
du hest ut­en­een­kre­gen
he/se/dat hett ut­en­een­kre­gen
wi hebbt ut­en­een­kre­gen
ji hebbt ut­en­een­kre­gen
se hebbt ut­en­een­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg uteneen
du kreegst uteneen
he/se/dat kreeg uteneen
wi kre­gen uteneen
ji kre­gen uteneen
se kre­gen uteneen
Imperativ:
krieg uteneen!
kriegt uteneen!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: uteneen + kriegen