Utspraak op Platt: /vɛçɾɔːkn̩/
Verb
Sülven: weg·ra·ken
[1]
Randwoortschatt
Bispelen:
Se raakt dat Geld von’n Disch weg.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­ra­ken
PPP:
weg­raakt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik raak weg
du raakst weg
he/se/dat raakt weg
wi raakt weg
ji raakt weg
se raakt weg
Vergangen Tiet:
ik raak weg
du raakst weg
he/se/dat raak weg
wi ra­ken weg
ji ra­ken weg
se ra­ken weg
Perfekt:
ik heff weg­raakt
du hest weg­raakt
he/se/dat hett weg­raakt
wi hebbt weg­raakt
ji hebbt weg­raakt
se hebbt weg­raakt
Kunjunktiv:
ik raak weg
du raakst weg
he/se/dat raak weg
wi ra­ken weg
ji ra­ken weg
se ra­ken weg
Imperativ:
raak weg!
raakt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + raken