Utspraak op Platt: /stɾɔːkn̩/
Verb
Sülven: stra·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
pet
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
dör Röverstrieken putzen
düütsch:
Bispelen:
De Kater straakt sik den Boort.

Verbformen:

Infinitiv:
stra­ken
PPP:
straakt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik straak
du straakst
he/se/dat straakt
wi straakt
ji straakt
se straakt
Vergangen Tiet:
ik straak
du straakst
he/se/dat straak
wi stra­ken
ji stra­ken
se stra­ken
Perfekt:
ik heff straakt
du hest straakt
he/se/dat hett straakt
wi hebbt straakt
ji hebbt straakt
se hebbt straakt
Kunjunktiv:
ik straak
du straakst
he/se/dat straak
wi stra­ken
ji stra­ken
se stra­ken
Imperativ:
straak!
straakt!