Utspraak op Platt: /viːkn̩/
Verb
Sülven: wie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De nich will dieken, mutt wieken!

Verbformen:

Infinitiv:
wie­ken
PPP:
wiekt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wiek
du wiekst
he/se/dat wiekt
wi wiekt
ji wiekt
se wiekt
Vergangen Tiet:
ik wiek
du wiekst
he/se/dat wiek
wi wie­ken
ji wie­ken
se wie­ken
Perfekt:
ik bün wiekt
du büst wiekt
he/se/dat is wiekt
wi sünd wiekt
ji sünd wiekt
se sünd wiekt
Kunjunktiv:
ik wiek
du wiekst
he/se/dat wiek
wi wie­ken
ji wie­ken
se wie­ken
Imperativ:
wiek!
wiekt!
Infinitiv:
wie­ken
PPP:
we­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wiek
du wi­ckst
he/se/dat wi­ckt
wi wiekt
ji wiekt
se wiekt
Vergangen Tiet:
ik week
du weekst
he/se/dat week
wi we­ken
ji we­ken
se we­ken
Perfekt:
ik bün we­ken
du büst we­ken
he/se/dat is we­ken
wi sünd we­ken
ji sünd we­ken
se sünd we­ken
Kunjunktiv:
ik week
du weekst
he/se/dat week
wi we­ken
ji we­ken
se we­ken
Imperativ:
wiek!
wiekt!