Utspraak op Platt: /anbʊkn̩/
Verb
Sülven: an·bu·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik an een anlehnen
vör allen mit’n Kopp
düütsch:
anlehnen
vor allem mit dem Kopf
sich ankuscheln
nedderlandsch:
zich vlijen tegen
engelsch:
snuggle up
nestle against
Bispelen:
Dröff ik en beten bi di anbucken?
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert
Melissagarcia17, CC BY-SA 4.0

Verbformen:

Infinitiv:
an­bu­cken
PPP:
an­bu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik buck an
du bu­ckst an
he/se/dat bu­ckt an
wi bu­ckt an
ji bu­ckt an
se bu­ckt an
Vergangen Tiet:
ik buck an
du bu­ckst an
he/se/dat buck an
wi bu­cken an
ji bu­cken an
se bu­cken an
Perfekt:
ik heff an­bu­ckt
du hest an­bu­ckt
he/se/dat hett an­bu­ckt
wi hebbt an­bu­ckt
ji hebbt an­bu­ckt
se hebbt an­bu­ckt
Kunjunktiv:
ik buck an
du bu­ckst an
he/se/dat buck an
wi bu­cken an
ji bu­cken an
se bu­cken an
Imperativ:
buck an!
bu­ckt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + bucken

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.