Utspraak op Platt: /aflɛɡn̩/
Verb
Sülven: af·leg·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
Tüügnis, Rekenschop afleggen etc.
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat Schipp hett jüst afleggt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­leg­gen
PPP:
af­legg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik legg af
du legg­st af
he/se/dat legg­t af
wi legg­t af
ji legg­t af
se legg­t af
Vergangen Tiet:
ik leed af
du leedst af
he/se/dat leed af
wi le­den af
ji le­den af
se le­den af
Perfekt:
ik heff af­legg­t
du hest af­legg­t
he/se/dat hett af­legg­t
wi hebbt af­legg­t
ji hebbt af­legg­t
se hebbt af­legg­t
Kunjunktiv:
ik leed af
du leedst af
he/se/dat leed af
wi le­den af
ji le­den af
se le­den af
Imperativ:
legg af!
legg­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + leggen