Utspraak op Platt: /aflɛɪ̯zn̩/
Verb
Sülven: af·le·sen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He leest dat ok bloots ut dat Book af.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­le­sen
PPP:
af­leest
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik lees af
du leest af
he/se/dat leest af
wi leest af
ji leest af
se leest af
Vergangen Tiet:
ik lees af
du leest af
he/se/dat lees af
wi le­sen af
ji le­sen af
se le­sen af
Perfekt:
ik heff af­leest
du hest af­leest
he/se/dat hett af­leest
wi hebbt af­leest
ji hebbt af­leest
se hebbt af­leest
Kunjunktiv:
ik lees af
du leest af
he/se/dat lees af
wi le­sen af
ji le­sen af
se le­sen af
Imperativ:
lees af!
leest af!
Infinitiv:
af­le­sen
PPP:
af­le­sen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik lees af
du leest af
he/se/dat leest af
wi leest af
ji leest af
se leest af
Vergangen Tiet:
ik lees af
du leest af
he/se/dat lees af
wi le­sen af
ji le­sen af
se le­sen af
Perfekt:
ik heff af­le­sen
du hest af­le­sen
he/se/dat hett af­le­sen
wi hebbt af­le­sen
ji hebbt af­le­sen
se hebbt af­le­sen
Kunjunktiv:
ik lees af
du leest af
he/se/dat lees af
wi le­sen af
ji le­sen af
se le­sen af
Imperativ:
lees af!
leest af!
Infinitiv:
af­le­sen
PPP:
af­le­sen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik lees af
du lis­st af
he/se/dat lis­st af
wi leest af
ji leest af
se leest af
Vergangen Tiet:
ik lees af
du leest af
he/se/dat lees af
wi le­sen af
ji le­sen af
se le­sen af
Perfekt:
ik heff af­le­sen
du hest af­le­sen
he/se/dat hett af­le­sen
wi hebbt af­le­sen
ji hebbt af­le­sen
se hebbt af­le­sen
Kunjunktiv:
ik lees af
du leest af
he/se/dat lees af
wi le­sen af
ji le­sen af
se le­sen af
Imperativ:
lees af!
leest af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + lesen