Utspraak op Platt: /anklaɪ̯ən/
Verb
Sülven: an·klei·en
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
sik ~
plattdüütsch:
versöken, sik mit en Person besünners goot to stellen
düütsch:
anschmeicheln
einschmeicheln
nedderlandsch:
flikflooien
engelsch:
ingratiate
Bispelen:
He wull sik bi mi ankleien.

Verbformen:

Infinitiv:
an­klei­en
PPP:
an­kleit
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klei an
du kleist an
he/se/dat kleit an
wi kleit an
ji kleit an
se kleit an
Vergangen Tiet:
ik klei an
du kleist an
he/se/dat klei an
wi klein an
ji klein an
se klein an
Perfekt:
ik heff an­kleit
du hest an­kleit
he/se/dat hett an­kleit
wi hebbt an­kleit
ji hebbt an­kleit
se hebbt an­kleit
Kunjunktiv:
ik klei an
du kleist an
he/se/dat klei an
wi klein an
ji klein an
se klein an
Imperativ:
klei an!
kleit an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + kleien

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Identische Wöör ››› ankleien ❔︎
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.