Utspraak op Platt: /ɪnføːy̯ɾən/
Verb
Sülven: in·föh·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat Hau mutt inföhrt warrn.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
etableren
düütsch:
Bispelen:
Ik warr hier son ne’e Mood nich inföhren.

Verbformen:

Infinitiv:
in­föh­ren
PPP:
in­föhrt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik föhr in
du föhrst in
he/se/dat föhrt in
wi föhrt in
ji föhrt in
se föhrt in
Vergangen Tiet:
ik föhr in
du föhrst in
he/se/dat föhr in
wi föh­ren in
ji föh­ren in
se föh­ren in
Perfekt:
ik heff in­föhrt
du hest in­föhrt
he/se/dat hett in­föhrt
wi hebbt in­föhrt
ji hebbt in­föhrt
se hebbt in­föhrt
Kunjunktiv:
ik föhr in
du föhrst in
he/se/dat föhr in
wi föh­ren in
ji föh­ren in
se föh­ren in
Imperativ:
föhr in!
föhrt in!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: in + föhren