Utspraak op Platt: /afspɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: af·spre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat harrn wi aver anners afspraken!

Verbformen:

Infinitiv:
af­spre­ken
PPP:
af­spra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spreek af
du spri­ckst af
he/se/dat spri­ckt af
wi spreekt af
ji spreekt af
se spreekt af
Vergangen Tiet:
ik spröök af
du spröökst af
he/se/dat spröök af
wi sprö­ken af
ji sprö­ken af
se sprö­ken af
Perfekt:
ik heff af­spra­ken
du hest af­spra­ken
he/se/dat hett af­spra­ken
wi hebbt af­spra­ken
ji hebbt af­spra­ken
se hebbt af­spra­ken
Kunjunktiv:
ik spröök af
du spröökst af
he/se/dat spröök af
wi sprö­ken af
ji sprö­ken af
se sprö­ken af
Imperativ:
spreek af!
spreekt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + spreken