Werkwoordvormen:
infinitief:
spickeleren
voltooid deelwoord:
spickeleert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik spickeleer
du spickeleerst
he/se/dat spickeleert
wi spickeleert
ji spickeleert
se spickeleert
verleden:
ik spickeleer
du spickeleerst
he/se/dat spickeleer
wi spickeleren
ji spickeleren
se spickeleren
voltooid:
ik heff spickeleert
du hest spickeleert
he/se/dat hett spickeleert
wi hebbt spickeleert
ji hebbt spickeleert
se hebbt spickeleert
conjunctief:
ik spickeleer
du spickeleerst
he/se/dat spickeleer
wi spickeleren
ji spickeleren
se spickeleren
imperatief:
spickeleer!
spickeleert!
Etymologie:
Woord afgeleid van: -eer